خدایا بشکن این آینه ها را که من از دیدن آینه سیرم

مراروی خوشی از زندگی نیست

                                ولی از زنده ماندن نا گریزم

از آن روزی که دانستم سخن چیست

                              همه گفتند این دختر چه زشت است

کدامین مرد او را می پسندد؟

                             دریغا دختری بی سرنوشت است

چو در آینه بینم روی خود را

                            درآید ازدلم غم با سیاهی

سیه روزی نصیبم کردی اما

                            نبخشیدی مرا چشم سیاهی

به هر جا پانهم از شومی بخت

                           نگاه دلنوازی سوی من نیست

از این دلها که بخشیدی به مردم

                           یکی در حلقه ی گیسوی من نیست

مرا دل هست اما دلبری نیست

                           تنم دادی ولی جانم ندادی

به من حال پریشان دادی اما

                              سر زلف پریشانم ندادی

به هرجا ماهرویان رخ نمودند

                          نبردم توشه ای جز شرمساری

خزیدم گوشه ای سر در گریبان

                          به در گاه تو نالیدم به زاری

چو رخ پوشم زبزم خوبرویان

                          همه گوینداو مردم گریز است

نمی دانند زین درد گرانبار

                           فضای سینه ی من ناله خیز است

به هرجا ومکانی حلقه بستند

                        نگینش دختری ناز آفرین بود

زشرم روی نازیبا درآن جمع

                        سرمن لحضله ای بر آستین بود

چو مادربیندم درخلوت غم

                       زراه مهربانی می نوازد

ولی چشم غم آلودش گواه هست

                      که در اندوه دخترمی گدازد

به بام آفرینش جغد کورم.که در ویرانه هم نا آشنایم.

نه آهنگی مرا تا نغمه خوانم.نه روشن دیده ای تا پر گشایم.

خدایا بشکن این اینه ها را که من از دیدن آینه سیرم

مرا روی خوشی از زندگی نیست

                       ولی از زنده ماندن نا گریزم

ازآن روزی که دانستم سخن چیست

                      همه گفتند این دختر چه زشت است

کدامین مرد او را می پسندد؟

                        خدایا خطا گفتم ببخشای

تو بر من سینه ای بی کینه دادی

                         مرا همراه رویی ناخوشایند

ولی روشن تر از آینه دادی

                        مرا صورت پرستان خوار دانند

ولی سیرت پرستان می ستایند

                         به بزم پاک جانان چون نهم پای

در دل را به رویم می گشایند

                         میان صورت سیرت خدایا

دل زیبا به از رخسار زیباست

                          بپاس سیرت زیبا کریما

دلم بر زشتی صورت شکیباست